Öyle ki...
Yâr aþkýna sunulan, mey için meyhaneler
Gün batarken açýlýr, aþkýn tan yeri gibi.
Zülf-ü yâr için diye, dillenmiþ peymaneler
Ay bedir olmuþ yansýr, ýþýktan beri gibi.
Gönül nevbahar ister, tenim ihtiyar düþer
Bâd-ý sabâ esince, yüreðime hâr düþer
Ecelsiz bahçelerde yâdýma tek yâr düþer
Sislerin arasýndan, süzülen peri gibi.
Onulmaz bir sýzýyým, yâr koynu tek penahým
Aþkýn ateþi ile, sarýlmýþ dört cenahým
Karanlýðýn içinden gelir çeþmi siyahým
Gâhi bir þebnem olur, gâhi zemheri gibi.
Düþlerin ötesinden yetiþ kurban olayým
Secdemdeki kýblesin, baþka neyin kýlayým
Dudaklarýnda neyim, üfle ki can bulayým
Gözlerinin karasý, gözümün feri gibi.
Erol URAZ 10.12.2016 Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.