Çözdüm hayatýn sýrrýný kendimi arayýp sordum bu gün yine bir tenhada karþýlaþtým kendimle ben bir arpa boyu sanmýþtým katettiðim yollarý hep yüzvermez sandým bülbüle saklý bahçenin gülleri aramýþtým köþe bucak nice nice yol almýþým dilime kilit vurulmuþ dilim lâl olmuþ sanmýþým ayaklarýmda pranga yüreðimde bir kelepçe kalmýþ azý gitmiþ çoðu bir can kalmýþým ki kuru beynimde cevapsýz soru sorup durmuþum kendime nasýl neye benzerim ben sus pus olmuþ meðer kendim ah efendim ah efendim attým kibiri gururu çözdüm kelepçeyi kalpten birkaç benim çýktý hepten o sebepten bu sebepten vazgeçtim Þamdan Halepten
arpa boyu katettiðim döndüm o çileli yoldan bir tenhada kendimle ben rastladým ya tesadüfen tokalaþtým vedalaþtým
cenk edip kendi kendimle kýlýçsýz kalkansýz yendim ah efendim ah efendim
yelkenlerim indi suya kaldý azý gitti çoðu kuzey güney batý doðu attým kibiri gururu bir caným kaldý ki kuru kilidi vurdum dilime daha bitmemiþti çile ne demek yolun yarýsý henüz baþlamadý bile
gittim geldim ba ile sin arasýnda gittim geldim bu çileli yolda bilmem daha kaç yýl çile çektim ezberlesem satýr satýr okuyup üflesem burdan ölmüþlerime bir yasin
bir kaç mum bir de buhurdan yansýn bir de öd aðacý bilmek kendini ne acý kendini görmek tenhada
1/Eylül/2011/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.