Küçüldü içimdeki korkular-inan
telâþým annemsi
hâlâ sarmaþýk yeþili saksýlarým
o koca elma daðý umut
aþýna su katýlan ocaklar babamýn baðrý
ateþi genzimi yakan.
Sonsuz bir adak sözlerim
mavimsi cennet kavuþmalar
ellerin soðumasý tek kaldýðýnda cehennem
ölüler de küser unutulduklarýn da
kor tüten volkan gibi özlem
unutma! ilacýymýþ herþeyin zaman.
Hayatý teðet geçtim
þu t’araf yurdum olur
rengini baðýþlayan al’ým
dalýna hasret gül
bir buse lutfet alnýma ömrüm
topraðým kurumasýn n’olur.
Su da üþür unutma
tutulunca güneþ buluta
mutluluk hangi vakte saklý bilmiyorum
hýçkýrýklarým inanmaklý teselli
dilim sus
gönlüm de duâ..
düþ dediler dünyaya
inanmak istiyorum kendimce
þayet bir rüyaysa hayat
ben kabûs görüyorum
uyandýr beni anne..