KARMAÞA çoraktýr vücudumun toprak yaný, sînem bulanýk. berrak bir akýþ bekler yeri eþelemekten bunalmýþ çakýl taþlarý
býrak kendini de su yürüsün ayazda kalan salkým saçak aðaç köklerine. örtünerek hayatý, uzanarak göðe eþlik etsin yýldýzlarýn secdelerine. sen böyle akmayýnca geçer mi bu iklim?
nereye baktýðý belirsiz gözlerle giderken kendimden seni okudum buðulu pencerede biri uzunca iki hece damlalar siliverdi camdaki izini. bellek karmakarýþýk havada kar kokusu yaðmur karla karýþýk buruk tebessüm, istem dýþý hareket- hatýrlayýnca... yakasýz gömlekte iliði olmayan düðmeyi... #aha (ahmetalper)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Alper Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.