Zamanla deðiþen dünya Yasamak ne kadar doðruysa yasamak ölmek için bir sebep aramadan Düþünmek eðrisi doðrusuna uzatmadan Yormadan daha çok biktirmadan
Kalp ve akil kâr etmez düþünce rüzgarýn ardýna, Zaman suspus yürek desen beyazlamis bir yosun Sustukca batýrýyor dikenleri tirmaliyor Hayat yasamak için fazla puslu. Görmeden yürüyorsun onunu sonsuzluk deryasi gibi dalga dalga çarparken dalgalar kýyýlarýna denizin Gelgitlerin çoðalýr sanirsin ama Gerçekler acýdýr hayat denen son yolculukta...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Koyukahvesair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.