BAŞ KÖŞEM....

Hangisinden baþlamalýyým bilmiyorum
Bir girdabýn içindeyim önümü göremiyorum
Kýrgýnlýklarým, üzüntülerim, suskunluklarým
Sustukça eriyen cümlelerim
Bitecek zannettiðim dertlerim

Hayat bir dað gibi
Ýrili ufaklý küçücük dertler
Beliriyor baþucumda
Ne kadar týrmanýrsan týrman
Beliriyor baþucunda sanki

Sen bir kalesin
Sahada bir köþe belki...
Sana vadedilen ömür ne bilinmez ama
Sana sunulan kadar yakýnsýn sonuna
Demek o ki....

Bir yuvarlak ve dönen insanlar...
Ne garip bir dünyada yaþýyorsun
Yoruluyor , canýn yanýyor ve susuyorsun,
Her þeye inat gülümsüyorsun topraða ,

Tüm devrelerin yanmýþ beklemedesin,
Yanmakta olan devrelere su püskürtmeye çalýþýyorsun sanki
Gülümseyerek,
Ya da öyle avutuyorsun sonlarý belli baþlangýçlarýný...

Zamanla soluyorsun bir gül gibi,
O narin halinden tanecik kalmýyor zihninde,
Suspus oluyorsun eskiye dönük þimdilere göre,
Sorguluyorsun bu hayat neden tecrübelere gebe,
Olgunlaþtýrýyor seni her bir acý nispetinde...
Güneþi beklerken ay dede görünüyor gizlice baþ köþende...

Sosyal Medyada Paylaşın: