Bir tomurcuðun aðzýydý yüreðim
Senin çay kokuluydu ellerin
Ve bir þarký uyuyordu avuçlarýnda
Sonbaharýn en güzel sabahýydý tenin
Güneþe açýlan pencerem,
Çiçeklerimin açtýðý kýrdýn sen
Þehrin kuzey yamacýydý yüzün,
Ben ürkek ve utangaç geçerdim senden;
Gözlerim yerde,
Yüzüm duvarda…
Yanaklarýma düþen sýrdýn sen.
Kaçkarlar kadar maðrurdu baþým
Dik ve onurluydum…
O soðuk kýþ gecelerinde
Saçlarýma düþen kardýn sen.
Umutlarýma yastýk olurdu kaldýrýmlar
Karanlýða bembeyaz þiirler yazardým sana
Bir ben bilirdim gecenin kýymetini,
Bir de saçaklarda uyuyan serçeler.
Lambalar sönünce son bulurdu anlýk öykümüz
Sen çekilirdin pencereden
Bende anlamýný yitirirdi sokaklar
Avazý susardý gecenin birden
Üstüme çöken karanlýk,
Yüreðime düþen hardýn sen.
Ben yürünmemiþ bir yoldum,
Sen varýlmamýþ bir ülke;
Tutulmamýþ ellerim vardý benim
Titreyen dudaklarým
Ve uykuda bir yüreðim;
Umudum nihayete ermezken
Yokluðuma düþen vardýn sen.
Kapýnda bir baharýn ilk týlsýmýydý gözlerim
Sen ilk mavim din baþýmý kaldýrdýðýmda gökyüzüne
Yüreðimi ýsýtan güneþ
Dalýma düþen yeþil,
Yanaðýma gülþen yardýn sen.
Aydýn YÜKSEL-08.05.2016-Pazar-04.10
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.