Prematüre Aşk

titreyen mum ýþýðýnda,
yýrtýldýkça sayfalar,
korkardý kalem üþüyen parmaklardan.
hüzün dolu duygularda tükenirken umutlar,
gerçeklerden uzaktý kurulan renkli düþler.
ayrýlýðýn sancýsý yaralý bir kalbin dehlizlerinde naralar atarken,
sonbahar aþký kýþ günlerine gebe.
uzun kýþ gecelerinin yalnýzlýðýna mahkum bir yürek,
prematüre bir aþkýn doðumuna eþlik ediyordu,
gözyaþlarý içinde.

görünür nemli pencereden ay ýþýðý silüetleri.
ürperti veren yapraklarý dökülmüþ aðaç dallarý,
duruyor tam karþýda ölü bekleyen mezarlýk bekçisi gibi.
þekilsiz gölgeler sessizlik içinde kývrak danslarýný sunarken,
gelgitler yaþanýyordu izleyenin ruhunda.
arýyor kalemi isteksizce üþüyen bir el,
mum ýþýndan medet umarak.
yazacak ne kaldýysa…
yüzlerce yýrtýk sayfada sadece bir kelime,
bir isim,
unutulmayan sevgiliydi prematüre aþkta.

heyhat!
karþýdaki yapraksýz kalmýþ dallar gibi sessiz kalan ey kadýn!
üþüyor bir yürek selamsýz býraktýðýn kýþ ayazlarýnda.
ve hala…
ve umutla…
ýlýk bir esinti bekliyor dudaklarýndan.
lakin,
yorgun gözlerde derin bir isyan:
yeter,
yeter be adam!
prematüre bir aþkla nereye kadar?

arar durur parçalanmýþ resmini,
ki o resim,
nefrete dönüþen prematüre aþktan kalan bir izdi.
ey kadýn!
izlerin o kadar derindeki resim bir bahane…
þahit olmuþtu yastýk uzun kýþ gecelerinde,
prematüre aþk için aðlayan bir yüreðe.

düþlere dalmalý sabahlara dek.
öncesinde bir þeyler yazýlmalý ki,
düþler huzur bulmalýydý.
kusmalýydý nefretini harflerin ilmini kullanarak.
kötü sözlerle dolu kelimeler mýzrak gibi yüzüne çevrilmiþken,
yýrtýp atýlan bu kaçýncý sayfa?
tüm uðraþlar beyhude…
ruhunu saran nefret bulutlarý sadece,
ama sadece,
akýtýyordu gözyaþlarýný prematüre aþka.

ey aþk!
olsan da prematüre,
içmiþti gönül bir kez aþkýn þarabýný merhametsiz bir kalpten,
ayýlamaz ki.


Mehmet Macit
15.11.2016
Dikili/ Ýzmir

Sosyal Medyada Paylaşın: