Ay yýldýzlarýn ipini çekti
Göstersin diye yüzünü
Gözlerim her kapandýðýnda
Çalar kapýmý mavi düþlerim
Zaman durur yaþama inat
Þiirler atýlýr bir kenara buruþturulup
Þarkýlar küser eski alýþkanlýklara
Hayaller hayal olmaktan çýkar
Görülmezler bir daha
Karanlýkta yok olur umutlar
Yaðmurlar öperdi seni her damlasýnda
Kurumasýn diye dudaklarýn
Vuslatý ertelerdin her seferinde
O iki kelimeyi söyleyemezdi dilin
Her kapýyý açan sihirli sözcüktü
Seni seviyorum
Sana koþmak isterdim hata mý bilerek
Her seferinde düþüp tökezlenerek
Prangalar tutar kanatýrdý ayaklarýmý
Sensiz geçen her güne bir çentik attým
Önemsizdi benim için
Seni çok ama çok özledim
Kavgalarýmýzý bile arar oldum
Aklým karýþýk yüreðim gelgitlerde
Gözyaþlarým býrak gözyaþlarýna karýþsýn
Ýþte o zaman beni çok iyi anlayacaksýn
Ey aþkýmý fýsýldadýðým
Bana aþký tattýran
Gizemlerin sahibi
Tanýmlamak isteyip de tanýmlayamadýðým sensin
Uzat ellerini ne olur býrakma
Sýkýca sar beni
Çok üþüyorum senin olmadýðýn gecelerde
Nefesin yeter içimi ýsýtmaya
Sen gittin ya
Hayat damarlarým kurudu
Ben bende bittim
Öksüz kaldý biçare yüreðim
Hani demiþtin ya giderken
Bir gün mutlaka döneceðim
Ýþte ben o günü sabýrsýzlýkla bekliyorum ...
Refik
19 . 11 . 2016
Ýstanbul