Avazım Çıkmıyor

güneþ sandýklara kaldýrýlmýþ
rüzgarý idam edilmiþ uzak ülkelerde
aðýdýn alfabesini öðreniyor çocuklar
yüzlerinde masallarýn cesetleri serili
sofrada duran boþ kirli sürâhi
kapý aðzýnda asýlý sessiz çýðlýklar
gözlerde kan sýçramýþ masumiyet
ve cansýz siyah-beyaz fotoðraflar...

avazým çýkmýyor koþtukça rüyalarýmda
ellerim kuruyor uzanamadýkça
perdeleri çekiyorlar gözlerime
siyah ve evrenden aðýr
yumrukluyorum vicdanlarý
kimse açmýyor
insanlýk ekilen topraklarda
taze fidanlar çöplere kurban ediliyor
karanlýðýn yakasýnda çürüyor nefesim
yüzüne tükürdükçe lânetin
kahkahayla küstahça böbürleniyor...

"yurdum yok" oyununda sokaklar
insaf saklandýðý yerden çýkmýyor
duvarlara gözyaþý sürmüþ dul kadýnlar
doðmuyor þafak, toprak kana doymuyor
ölümü giyinmiþ dünya
barýþa soyunmuyor...

✒T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın: