BİR ADAM GÖRDÜM

Oxford yine kalabalýktý bugün.
Orda bir adam gördüm..
Bakýmsýz, yorgun, süzgün.

Zamansýz yaþlanmýþ..
Eline sýcak çay bardaðý dokunmamýþ..
Kamburu yok ama, kendisi ikiye katlanmýþ.

Bir adam, gözleri yere çakýlmýþ..
Her þey ona yabancý,
Her þeyden; ve, kendinden uzaklaþmýþ.

Saçlarý tarak;
Týrnaklarý makas, görmemiþ..
Kýyafeti sanki parça parça üstüne iliþtirilmiþ.

Gideceði yolun,
Çaðýracaðý yakýnýnýn,
Akrebin, yelkovanýn yeri, günün önemi kalmamýþ.

Aldýðý yaranýn aðýrlýðý,
Durduðu sokaðýn adý,
Hangi ülkede olduðu, unutulmuþ.

Bir adam gördüm, kalabalýk içinde,
Kala kaldý çivilenmiþ beynimde.
Hali yakýþmýyordu ne yazýk ki hiçbir þeye.

Ne gariptir insanýn hali..
Bu yabancý bir zamanlar belki de bir hancýydý.
Kim bilir belki de tüm dünya tanýdýðýydý.

Bu gün yerlere çakýlmýþ boþ bakan gözler,
Belki de gökyüzünde yýldýzlarý bir birinden ayýrýrdý.
Belki de insanlar, kediler, köpekler arkadaþýydý.

Bir Ada’m gördüm,
Saçý, sakalý düðüm düðüm,
Týrnaklarý kirli, kýrýk, upuzun.
Bir adam;
Dünyayla arasýnda dipsiz uçurum.

Ýcatlarýn zirve yaptýðý yüzyýl utansýn.
Teknolojinin tavan yaptýðý devir utansýn.
Ýnsanýn kendinden boþaldýðý günler utansýn.
Ulaþým utansýn, iletiþim utansýn, insanlýk utansýn.
Asiye
15/11/2016
Sosyal Medyada Paylaşın: