Üşümeler I

/gül’üþüyüþümüz deðil mi bizi yara bere içinde yar omzunda çaresiz býrakan!/

aðrýlarý vardý insanýn geceyi bekleyen!

ne çok acý býrakýyor insan arkasýnda...
daðý gören karý yaðdýrýyor
sonrasýnda
yuvarlanýp yuvarlanýp
çýð misali büyüyor üþümeler koynumuzda

/....aðlarýný örüyorken bir örümcek
yaðmura susuyor toprak!.../



sude nur haylazca


Sosyal Medyada Paylaşın: