ben bu kýyýya paçalarýmý sývayarak yalýnayak gelmiþim yosunlar dolansýn diye ayak parmaklarýma bilseydim döker miydim içimi kýyýsýný terkeden deniz neredesin?
ýþýðýný terkeden fener al getir yakamozlarý ümidimi yorma gözüm karardýðýnda neyleyim seni beklemek de yorulur feri tükenir
uzak durma soru sorma beni yorma gel sadece benim bildiðim deniz sahip çýkar kýyýsýna
pergelin iðneli ucundayým her adýmda bir gök dalgalanýr uslu duran göle taþ atmýþ gibi hiç varmýþ çok yokmuþ gibi yanýp yanýp sönmelerdeyim
uðultusu yakýn bir fýrtýna bekliyorum çýrpýnarak balýklarla terkedilmiþ kýyýnda dalganý getirir de geçersin dalganý, kýramaz bedenim ay kuþatma altýnda yýldýzlar boðulmuþ kuruyor ayaklarým
ýþýðýndan ayrý düþen fener yosunsuz ayaklarýmý ne’ylesin varsayýyorum sizi benim hiç denizim olmadý ki lambasýz ýþýðým ben yosun baðlarým durduk yerde durduk yerde aðlarým dua niyetinde
kimse için deðil kendimden korkuyorum
#aha (ahmetalper)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Alper Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.