Toprak Ana Açar Kucak

Sen ki benim gecelerimi emziren aydýn,
Þimdi ne gece ne þu kör olan gündüz aydýn,
Saçlarýn bir yýlan gibi dolaþýyor burda,
Helâli olmayý düþlediðin adam kanda,

Hasretin yüzümü sürüklerken köþe bucak,
Gökyüzü yoksuldur; toprak ana açar kucak,
Þefkatle bana bakan vuslatýn dost gözleri,
Dur yeter diye yalvarmakla inler sözleri,

Cehennemi aðlatan kör býçak vehhâb sevdam,
Seni çalan kaderi affedemiyor sevdam,
Sana sarýlmayý özlüyor bu elbiseler,
Boþ odadan nedir bu gelen can alan sesler,

Bu terlikler koþarak sana mý gidiyorlar,
Yoksa benim cenazemi mi götürüyorlar,
Bu masanýn baþýna ne zaman aklar düþtü,
Bu aþk þarkýlara nefesken kim derdi düþtü,

Beni telefondan ararken morgta diyorlar,
Kederler oturmuþ hayallerimi yiyorlar,
Omzumdan tutan kitaplarým durun yapmayýn,
Artýk þair deðilim, ne olur yazdýrtmayýn,

Gözyaþým düþme yollara inan beyhudedir,
O mavi gözlü çocuklarýyla evindedir,
Görmeyeli yýllar geçti daðlarýn boynundan,
’Seni çok sevdim’ geçsin Mezar taþým yanýndan..


Þiir : Servan Erdinç
Sosyal Medyada Paylaşın: