Sorgu

ardýna bakmadan, kendinden kaçan adam!
acýsý pencere önünde sonsuzluða asýlý kadýnýn, bir damla göz yaþýnda bile duramaz...



Þarkýsýný söyledi
üþengeć, yýlgýn adýmlarla,
gözler ve ýþýklar altýnda,
evin yolunu gözleyen biri gibi.
karanlýðýnýn öte yüzünde,
gecenin sorgusuna attý bir iskemle.
beklentileri sýfýrýn altýnda,
saplantýsýzdýr kabulleniþ...


dibinde buldu kendini,
hatalarla baslayacaðý günün.
aðrýlarýna abanýp özlemin
dudak arasý taksim ediþleri, terkediþlerin.
hatýralar boþlukta kýsa film çekiminde.
dilinde hece bitmeyen nar bereketi
yokluk bin doðuran zehir.
kalabalýðýnýn içinde daralmalara
metanet týlsýmý, tek bir sözcükte saklý;
gel...


avazýnda kendini doðuran sözcükler,
etrafta kurallara uy bakýþlarý.
kalbinin güvercinleri kanat çýrpýþýnda, gitmenin...


otobüs yolculularý
garlar
kendinden gidilecek duraklar;
aðzýna kadar dolu.
bedense sadece araç.
böyle olmamalý.
kendinden vermeli.
kendini deðil.
yetmeli kabuðun içi.
bir baþkasýnýn insafýnda durma.
biter, kalýrsýn biteviye yalnýzlýðýnla.



sonbahar, gitmelerin vakti.
siyah beyaz resimlerde,
ardýna bakmayan adamlar.
ve kadýnlar pencere önünde...
üzgün bir kadýný niye resmeder ki ressam,
iç acýtýr...
en azýndan göðüsleri arasýnda küçük bir silahý olmalý...
acýtýrsan vurmalý.
Sosyal Medyada Paylaşın: