GÖNÜL HIRSIZI
Zülfü düþmüþ göz üstüne, o ne davetkâr nigâhtýr...
Gül dudaklar ’bûselik’ de, tebessümü tam segâhtýr.
Pek de mâsum deðil gerçi, gönüller hýrsýzý sîmâ,
Gördüm ardýnda gizlenmiþ, bekleþen bin bir günahtýr....
Bazen pek lütufkâr olur, âþýklarý sevindirir,
Âyân eder sînesini, özlemlerini dindirir.
Yaktýðý tüm gönülleri,bir bûsesiyle söndürür,
Böyle fettan bir güzele, gönül vermek de mubahtýr,
Bir tadýmlýk teþrifinden, damaðýmda kala kalan;
Tarçýn tadýnda bir lezzet, günah kokan puslu zaman.
Yangýn yangýn bir geceden artýk; isli, pembe duman
Ve o yangýnýn sonunda, küle dönmüþ bir sabahtýr.
Mavi boncuk daðýtarak, çapkýn çapkýn gözün süzme,
Hep uzaktan iþmar edip, sonra, nazla dudak büzme,
Bað dolusu gül var sende, bolca koklat, beni üzme;
Üftâdene eziyettir, etme, eyleme, günahtýr...
Kokusuyla cezbederek bahçesine, gül baðýna,
Bir diþi örümcek gibi kurduðu sevda aðýna
Gönüllüdür tüm âþýklar, düþmek için tuzaðýna
Bal veren bir çiçektir o, bu þiir ona ithaftýr.
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.