DELİLER ÖLÜR BU ŞEHİRDE KAR YAĞINCA
Benim adým Deli Veli
Kimine göre deliyim kimine göre veli
Eh neylersin
Kapýsý yok ki kilit vurasýn aðýzlarýna
Boþ ver varsýn desinler
Benim aklým delik
Kin tutmam, küsmem
Nasýl olsa gün gelir düþer
Bir izbe sokakta ya da soðuk bir kaldýrýmda
Neden kýrýlayým ki
Nasýl olsa ben de unuttum
Bilmiyorum kafa kaðýdýmdaki adýmý
Kim bilir belki Veli deðildir adým da
Sahi adým dedim de
Siz hiç gecenin ayazýnda
Adýmladýnýz mý bu þehrin kaldýrýmlarýný?
Ya da bilir misiniz kaç caddesi var
Þöyle desem ya da
Oturduðun sokaðýn adý neydi?
Ama ben biliyorum
Kaldýrýmlarýn kaç adým olduðunu
Gecenin ayazýnda ayaðýmýn hangisinde kaydýðýný
Nerede canýmýn yandýðýný
Nerede küfrettiðimi aðzým dolusu
Sahiden ben biliyorum
Þehrin tüm caddelerinin adýný
Hangi caddede kaç fýrýn
Hangi caddede kaç lokanta var
Nasýl bilmez insan
Nefretle kovulduðu
Merhamet eliyle karnýnýn doyurulduðu kapýyý
Senin oturduðun sokaktan geçtim dün gece
Sokak lambasý altýnda durup içtim
Paketimdeki son sigarayý
Sonra mý?
Tam ayrýlýrken
Bir çocuk sesi kesti önümü
Bir hýçkýrýk vurdu sol yanýmdan var gücüyle
Bir kadýn ikiye böldü sýzýmý
Býrakmadý aðlasýn
Çocuk
Býrakmadý aðlayayým
Ben
Çocuk dedi “Karným aç”
Kadýn dedi “Gir içeri”
Vefa Caddesindeki
Nimet Fýrýnýnda
Akþamdan verdikleri
Ekmeðimi çýkarýp uzattým çocuða
Tam alacakken minik ellerine
Eliyle vurdu kadýn
Gözlerinde nefret
Sözlerinde
“Hadi ordan pis deli”
O günden sonra
Deðiþtirdim o sokaðýn adýný
Bir daha geçmeyeceðim
Pis deli sokaðýndan
Bundan sonra bu þehirde
Bir sokaðým eksik olsun
Daha çok sokaðým var benim
Benim adým Deli Veli
Kaç zaman oldu bilmiyorum
Bu þehre geleli
Bir zemheri gecesi
Kara trenden indirip
Soðuk bekleme salonuna
Býraktýlar beni
Ben kaldým, tren gitti
Ardýndan koþtum
Kolumdan tuttular
Yýllar yýllar oldu
“Bekle o tren seni almaya gelecek”
Diye avuttular
Sonra unuttular!
Unutulunca unutuyormuþ insan
Týpký benim adýmý unuttuðum gibi
Sahi neydi benim adým?
Öyle ya
Kafa kaðýdýmý almýþtý
Kara trendeki kondüktör
Bilse bilse o bilir ancak adýmý
Kara treni arýyorum
Kondüktörü arýyorum
Adýmý arýyorum
Kýsacasý
Ben beni arýyorum
Sahi gördünüz mü beni?
Benim de bir hayatým vardý
Yaþýyordum aranýzda
Nefes alýyordum
Düþünemiyorsam da sizin gibi
Bilemiyorsam da
Deli ile Veli’nin arasýndaki farký
Ayaklarým topraða deðeli
Ellerimi býraktýðýndan beri anam
Hep koþuyordum
Yetiþemesem de sizin aheste gidiþlerinize
Ara sýra durup dinleniyordum
Tekrar devam ediyordum
kaldýðým yerden.
Sonra;
Yorulup, tükendiðim bir günde
Getirip attý
Ýçinize
Adýmý unutturan adam treninden
Sahibim oldu
Ýçtiðim her sigarada
Ýçime çektiðim bu þehir
Saçlarýný taradým rüzgarda
Yanaðýný okþadým ayaz gecelerde
Üþümesin diye
Bu þehrin gözyaþýyým
Soðuk musalla taþýnda
Kaç kez ölmeye yattým kendi kendime
Uzandým boylu boyunca
Kefen yerine kar yaðdý üzerime
Öyle ya veliler kalýr
Deliler ölür bu þehirde kar yaðýnca
Biliyorum
Bir gün, bir ikindi vakti
Hani o üzerine yemin edilen vakitte
Ya da bir gece yarýsý
ýþýklarýn söndüðü saatte
Kim bilir belki de
“Es-salatü Hayr-ül Minnen nevm”
Derken müezzin efendi sabah ezanýnda
Donup kalývermiþim
Bir cami avlusunun kuytusunda
Sahi ben öldüðümde
Arkamdan aðlayan çýkar mý?
Tutar mý salýmdan üç beþ insan evladý
Keþke görebilseydim onlarý
Helallik isteseydim bari
Borçlu gitmek istemiyorum öbür tarafa
Adýma ister deli ister veli
Ne derlerse desinler
Ama
Deli Veli bu Dünya’dan
Borçlu gitti demesinler.
14 Kasým 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.