Önümdeki kahveye göz ucuyla baktý gülümseyerek: Afiyet olsun, dedi Afiyet ancak seninle olur Geri kalan hep eziyet, dedim
Sigaramdan bir yudum çekip Kahve üfledim efkârlý Sonra yarýný düþündüm Gözyaþlarým içime aktý
Ters çevirdim fincaný altlýðýna Gümüþ yüzüðümü çýkarýp taktým parmaðýna Soðudu tüm kederleri telve telve kahvenin Aldým sonra onu yavaþça elime, Hadi anlat, dedim
Ýçini karartmýþsýn bu fincan gibi, dedi Ve ekledi: Üç vakte kadar bir yola çýkacaksýn Hangi yola çýkarsan çýk kendini bulacaksýn Kendinde baþlayýp kendinde bitiyorsun Deve kervaný gibi kederler biriktiriyorsun
Lakin içindeki sýkýntýlar daðýlacaklar bir bir Karþýna yemyeþil gözlü bir peri çýkacak Elinde de kocaman bir ayna Ve aynanýn içinde de bir cennet Cennetin içinde de sen Sonra falcý sustu birden
Bir kaðýt uzandý önüme sessizce Nedir bu, dedim Kapatýyoruz, hesabý öder misiniz lütfen Ben fincanýmý kapattým, uzaklaþan ses de hesabý Sonra ýþýklar kapandý perde perde Takip ettim gölgemi yerde Beni evine götürdü Kendini yalnýz hissetmesin diye
12.11.2016-Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulkadir Güngör Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.