Her zaman sevdim.
Bazen rüyalarýma girdin, bazen hayallerime girdin.
Asla seni, terk etmedim.
Amma sen, sen var ya sen, beni kendinden uzaklaþtýrdýn zamanla
Ellerin kucaðýna attýn.
Hor gördün, küçümsedin.
Sen var ya sen!
Bir türlü kendine yakýþtýrmadýn beni.
Zengini dost tuttun, fakiri yabancý yaptýn kendine benim gibi
Bir uþak gibi baktýn, benim gibilerine
Hor gördün, küçümsedin.
Dýþladýn, benim gibilerini.
Bir yabancý gözüyle baktýn, benim gibi seni sevenlerine.
Bilmedin
Düþünemedin.
Benim’ de seni, seni çok sevdiðimi.
Uzaklaþtýrdýn beni kendinden attýn yaban ellerine
Ne zaman yaklaþmaya çalýþsam!
Hor gördün, küçümsedin.
Memleket, memleket dolaþtýrttýn.
Sana ne kadar yakýn durmaya çalýþtýysam’ da ben
Sen!
Sen benim sevgimi, aþkýmý beþ para etmez insanlara sattýn.
Ben seni deðil, sen beni istemedin.
Sen beni!
Hor gördün, küçümsedin.
Þimdi arzuyla yanýyor’ da içim.
Korkuyorum.
Yine hor görülmekten, sen’ de kimsin denmekten korkuyorum.
Oysa senin yanýna gelmek istiyor sana olan sevgimi hasretimi duygularýmý söylemek istiyorum.
Fakat çekiniyorum!
Yine hor görülmekten, dýþlamandan korkuyorum.
Çünkü sen beni!
Hor gördün, küçümsedin.
26 Eki. 16
Ahmet Yüksel Þanlý er