Sað ol güzel kuþum.
Sað ol.
Bir çýð gibi büyüdü içimde verdiðin neþe.
Ve birdenbire!
Mutluk rüzgârlarý esti, aðlamaktan býkmýþ gözlerimde.
Nasýl bir neþeyse, verdiðin!
Ýçim, içime sýðmaz oldu, sevincimden.
Nihayet yüzlerim gülebildi, bunca üzüntümün arasýnda
Ve bu defa!
Mutluluktan yaþ dökmeye baþladý gözlerim.
Sað ol, güzel kuþum,
Sað, ol.
Bunca acýmýn, arasýnda yüzlerimi güldürdün.
Sen beni sevindirdin.
Bana mutluluk buymuþ, iþte sevgi buymuþ dedirttin.
Ve benim!
Kaybolmuþ neþemi geri verdin
3 Kasým 16
Ahmet Yüksel Þanlý er