Karanfil kokularında bırakılan gülüşler

Gittin
efkarýný býrakýp hayatýn çýkmazlarýna
fýrlatýp uzaklara sýzýlarýný, gittin
kafanda depreþen anýlar
yorgun yüreðine yüklediðin gam
ve sýrtýnda sýzýlý hüzünlerle

Gözleri uzak daðlara çevrili
göðsünden vurulan bir þiir avcýsýydýn sen
kanadýkça içine aktýn
öpsem kapanýr mý ihanetin açtýðý yara göðsünde?
ceylanlar iner mi pýnarlara?
bahar gelir mi daðlara?

akasyalar boynu bükük þimdi
rüzgar suskun, yýdýzlar yaralý, ay solgun
yitirdi rengini hayat
kimsesiz dostluklar acýtýyor içimizi
kirpiklerimizi boynu bükük yalnýzlýklar ýslatýyor her akþam
yürüdüðümüz bütün sokaklara adýný verdim kendimce

Gittin
hayatýn sancýsýna isyan ederek
döktün yapraðýný sevinçlerin, gittin
þimdi ihanet yaðmurlarý yaðýyor yaþamýn yamaçlarýna
sensizliðe, sevgisizliðe, boðuluyoruz her gün biraz daha
gözlerimizde onulmaz sýzýlarla, gitgide büyüyor yalnýzlýðýmýz
avucumuza býraktýðýn hoþçakallarda yanýyor içimiz
anladýmki her aðaç kýrýlan dalýna aðlarmýþ
her gül koparýlan goncasýna

gittin
fýrtýnalar düþürerek yüreðimize
yaðmur oldun, kar oldun, tipi oldun
rüzgar oldun dönüþsüz savruldun uzaklara
þimdi gözlerimizde salkým salkým yokluðun

gittin
ihanet darbeleri yemiþ yüreðinle
ardýnda yarým þiirler, yaralý düþler,
sessiz gidiþler
ve karanfil kokularýnda gülüþler býrakarak
gittin.

bir daha dönmemek üzre...

Nuri CAN


Sosyal Medyada Paylaşın: