KARDEŞ GİBİYDİK SENİNLE

Öyle uzak durma yaklaþ da otur
Gel þöyle yamacýma
Þuradan buradan sohbet edelim
Geçmiþi yad ederken duygulanýp aðlayalým
Gözlerimizden birkaç damla ’da yaþlar dökelim

Çünkü çocukluðumuzu beraber yaþadýk
Beraber aðladýk beraber güldük
Üzülünce teselli ederdik bir birimizi
Düþünce tutup kaldýrýrdýk ellerimizden
Güvenmezdik kimselere kardeþ gibiydik senle

Sýrlarýmýzý anlatýr
Sevgililerimizi çok iyi tanýrdýk
Nelerden hoþlandýðýmýzý
Nelerden nefret ettiðimizi çok iyi bilirdik
Bizler fedakar cefakar
Ýki ayrýlmaz kardeþ gibiydik

Gün olurdu karþý daðlarý aþar giderdik
Sonu nereye varacaðýný düþünmezdik
Þuradan buradan sohbet ederken
Farkýna varamadan akþam olurdu
Hayallerimizi anlatýr gerçeði yaþarmýþ gibi
Havalara girerdik
O an görselerdi bizi gülerlerdi hallerimize deðil mi

Birden irkilmeyle kendimize gelirdik
Nerelere geldiðimizin farkýna varamazdýk
Akþam evlerimize zor yetiþirdik

Annemiz hesap sorardý
Bu Saat’e kadar nerelerde kaldýnýz diye
Bir þeyler söylemeye çalýþýrdýk kekeleyerek
Ama hep doðrularý anlatýr kýzmazlardý bize
Her sabah kalktýðýmýzda güneþ doðmuþ olurdu
Dýþarý çýkmak için alelacele kahvaltýmýzý yapar
Koþarak inerdik köy meydanýna

Toplanýrdýk mahalle gençleriyle
Ama sen ve ben
Her zaman yan yana oynar
Kollardýk birbirimizi
Günler çabuk geçti yýllar yýlý kovaladý
Sevdiklerimizi de aldýk
Nasip’de oldu bize mutlu yuva kurmak
Çoluk çocuða karýþtýk çocuklar büyüdü
Evlendiler
Þimdide torunlar boy, boy dizildiler kapýmýza

Saçlarýmýza aklar düþtü
Yüzümüzde belirgin hudut çizgileri
Ne güzel günler yaþadýk
Vasýf’ýn anýlarý var senle yad edilecek
Þimdi zamaný gel otur býrakma elindeki deðneide
Uzatýyorum uzat elini tutuþsun titreyen ellerimizde
Isýtalým yüreðimizi bedenimizi
Üþümüþ damardan kaný çekilmiþ ellerimizle
Caným arkadaþým dertleþelim beraberce
Çok anlatacak þeyler vardýr mutlaka bir birimize.

VASIF TEMEL ÇOBANOÐLU
20.10.2016 PERÞEMBE

Sosyal Medyada Paylaşın: