ÇİĞDEM ÇİÇEĞİ
Ellerimde bir tutam çiðdem çiçeði
Erguvan rengi daðlarýn ardýnda kayboldu çocukluðum!
Iþýðý yanan eve mi yoksa dumaný tüten evi mi
Misafir olsak diye çýkardýk evden
Ben derdim dumaný tüten eve, kardeþim derdi
Iþýðý yanan eve gidelim diye
Sonra
Misafir olurduk zemheri akþamý toprak damlý
Muhacir ninemin dumaný tüten köy evine
Ýkimizin ortasýnda kalan annemle birlikte
Bilmem o evin içindeki ninem bilmem yanan sobanýn
Ateþi ýsýtýrdý içimi
Isýnýrdý iþte ruhum, içim, çocukluðum
Aklýma gelmezdi
Varlýðým, yokluðum, yoksulluðum
Bir avuç mutluluktu o anki soluduðum
Ne bir elimiz yaðdaydý ne de diðer elimiz balda
Yine de bir korkumuz yoktu hayattan yana
Kabuk baðlasa da düþtüðümde ellerimin, dizlerimin yarasý
Ne hikmetse geçerdi çocuklarýn ellerinden tutup öpünce anasý
Ana ne güzel yarmýþ, hani derlerdi ya
“Ana gibi yar, Baðdat gibi diyar olmaz”
Þimdi ne ana kaldý ne Baðdat
Meðer ne kadar da yalancýymýþ hayat.
O gidince bir daha kanamadý ellerim
Bir daha kabuk baðlamadý yaram
Ne ýþýðý yanan evler ne de dumaný tüten evlere
Misafir gelmiyor artýk
Evler garip
Evler yalnýz
Ve evler hüzünlü
Oysa o evler ne kadar sýcak olurdu zemheri günü
Ah! Zaman
Ne çabuk geçtin
Önce içleri boþaldý toprak damlý evlerin
Sonra dumaný kesildi
Söylemeye dilim varmasa da
Iþýklarý söndü bir bir
Hüzünlü evler
Garip evler
Yalnýz evler
Yoksul, yorgun umutla hâlâ kapasýný açacak birini bekler.
Oysa yoksul evlerin sýcak odalarýnda kaldý sesim, soluðum
Yumdum gözlerimi, ellerimde bir tutam çiðdem çiçeði
Erguvan rengi daðlarýn ardýnda kayboldu çocukluðum!
Bilirim o davetsiz misafirler bir daha gelmeyecek
Ve bilirim çiðdem çiçeði ile kaybolan çocuk bir daha dönmeyecek.
Yüksel Erentürk YILMAZ
21 Ekim 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.