kara toprak çoktan emmiþti babasýnýn kanýný duyamadan evladýnýn hayata ilk çýðlýðýný ne bilirdi ki kadýn daha doðmadan babasýz kaldýðý ný babasýnýn kara yasýna doðdu kadýn
sevdasýnýn yasýný tutamadý anasý töreydi dul bekletilmezdi kadýn ak memeden gözyaþý emerken anasýnýn düðününde yürüdü kadýn
baba bildi anasýnýn töre emri yarini oda bastý baðrýna üveylik etmedi evladýna daha altýsýndaydý doyamamýþtý babaya koca avlulu evin gonca gülüydü kadýn
taþ ocaklarýnda ardarda patladý o gün dinamit korkma dedi kendine korkma senin baban yiðit oysa azrailin elinde ölümü çoktan yazmýþtý okka divit ikinci babanýn mezarýnada gül ekti kadýn
oynuyordu avlu da yaþý onbeþ çocuk bu ya bir telaþ vardý hanede anlayamadýðý üç beþ fistan verilip eline manasýný anlamadýðý kýrmýzý bir kurdele takýldý beline iki çocuklu kocaya yürüdü kendi çocuk kadýn
Elif Türk
13.0.08
Yüregimin ak kadini, biliyorum bir yerlerden okuyorsun ve biliyorum ki sen hala bir yerlerde yasiyorsun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ELIF TÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.