Lisan Yağmurları

Ölçülecek kadar aðýrlýðý olsaydý keþke insanoðlunun .
Yerin yurdun önemi var mýydý ? Bastýðýnýz toprak yalýn mýydý ?
Farkýna varýldý mý gitgide yeþilin yok olduðunun ?
En azýndan zahmet ile zimmet edip yüreðinize þunu sorun :
Ýçimiz rahat mýydý ?
. . .

Yüzüm kararmýþtý .
Pembe yanaklý eþarbým kýzýla boyanmýþtý .
Gürültüsündende mi anlamaz bu insanoðlu ?
Bugün içimiz dýþýmýz kan aðlamýþtý .
Tabii bir tek rüzgar anlamýþtý ,
Esmiþti öyle boylu boyunca ,
Efkarým , gözyaþým ve kan zerreciklerini her yere daðýtmýþtý .
Yanýlmýþtý .
Ýnsanoðlu yine yanýlmýþtý .
Kanýmýn deðdiði her yer topraða sarýlmýþtý .
Oysa ki kendi de topraktan yaratýlmýþtý .
Neden ise üzerine hiç alýnmamýþtý .
Ýki bez parçasýyla gardýný ,
Pabuçlarýnýn kanýmla olan cengini ,
Kýzýla dönen yanaðýmdan dökülen bir zerre kan tanesini ,
Görde þahit ol eþarbým ! Ve de söyle !
Söyle de insanoðlu duysun rengini .

Ýsterdim resmini o güzel insanlarýn ,
Zerre þüphe etmek ne doðru ne yanlýþ ,
Ama ben yine risk almadým .
Kalmasýn üzerimde kimsenin hakkýma tecavüz haklarý ,
Aklanýn Ey Ýnsanoðlu !
Peþinizden gelen , onlarca ölüm atlarý .
Katlanýpta seyre dalmak belki acuze zamanýmýn yegane tesellisi ,
Kaide gibiydi sanki ,
Öylesine heybetli öylesine sakin tecellisi .
Ýki heceliydi .
Sadece ölüm .
Yazýk ki adýný lekelere boyadýlar ,
O güzelim gülün .
Sahi !
Deðeri kalmýþ mýydý özrün ?
Yoksa bedeli ödenen hata mý kalýyordu vicdanen özgür ?
Yorum yok diyen bakýþlar etrafýnda ,
Bugün de yüreðimin ateþi ayný mertebede söndü .
. . .
Kanýmýn her zerresi sadece karalamak için ,
Kendi deðerinizden kendinize pay biçin !

Ben kurþun kalem . . .

Ebubekir Ocak T.k
Sosyal Medyada Paylaşın: