Sözlerimizi þiirleyip de baþlayalým
oturduðumuz yerler diken
es geçmeden çizelim kötülükleri
alnýmýzý karýþlayalým lüften!
dünyayý baðýþlayan insanlar olalým þuan
mutlu olur belki ne bileyim
öksüz kirpikleri bir çocuðun
ýsýtýr gülüþüyle usulca
b’uz olmuþ insanlýðýmýzý hissizlikten.
Kabullenelim tüm hatalarýmýzý
mahkemeler kuralým vicdanlarýmýzdan
kiraz çiçeði açsýn umutlar
bir çayýn renginde demlenelim
farketmesin zengin ya da fakir.
Bir gülüþ savrulsun gök’yüzümüzden
mutluluk doðsun sabahlara
huzurluklar bembeyaz asýlsýn pencereye
yaðmur yaðsýn sonra
rüzgârlar uyandýrsýn
begonyanýn alýný zarif öpüþüyle
siyah bir kelebeðin mavi noktasý olalým kanadýnda
uðurlayalým kederleri
uçalým
uçalým semâlara..
Tek harfini bile atlamayýn
kayda geçilsin yazdýklarým ey
kâðýtlar þahidimdir ki
ki dört büyük kitap pusula
böyle olmalýydý dünya denilen þey.
Ve som bir inançla
silkip
avare bedenlerimizi bugünlere
silkeleyip
dünlerden günâh’kâr ellerimizi
ölelim en fazla
ölelim de
böðürtlen toplayalým annemizin cennetinde
içelim þerefini vuslatýn
kendimizden önce gömelim zül kaderleri
çýkalým daðýlmýþlýðýmýzýn kerevetine
bi güzel
bi sözel
sýzalým topraða
harflerimizden b’öylece..