BEN BÜYÜDÜM BABA

Sen varken ben hep çocuk kalmak isterdim
Korkunca sana koþup sarýlmak isterdim
Sen varken ben büyümemiþtim
Büyümekte istememiþtim
Peþinde dolanýr
Her isteðimi yapmaný isterdim
Ve yapardýn da Baba

Daha küçük bir çocukken
Korkunca koþup bacaklarýna sarýlýr
Baba, Baba diye çýðlýk atardým
Sen benim sýðýndým güvenli bir limanýmdýn
Hiç bir þeyden korkmazdým
Çünkü hep yanýmda olacaðýný düþünürdüm
Her þey bana toz pembe idi
Sen arkamda karlý bir dað idin
Sen yanýmda iken
Korkmamayý öðrenmiþtim
Öyle cesaret duygusuna kapýlmýþtým ki
Zaman içinde
Korkularýmý yenip
Arkamda senin varlýðýna güvenir
Sýrtým yere gelmez
Arkamda dað gibi Babam var
Derdim arkadaþlarýma
Hep yanýmda benle beraber olacaðýný
Düþünmüþtüm Baba’m

Sen beni býrakýp gittiðin anda
Tek baþýma yardýmsýz çare aradým
Okyanusun ortasýnda
Küreksiz bir sandalda hissettim kendimi
Gerçekten tektim
Yorulduðumda bana dayanak olacak
Yoktu bir kardeþim
Çok korktum o anlar yalnýz hissettim kendimi
Zaman sonra anca toparlaya bildim kendimi
Korkularýmý yendim endiþelerden kurtuldum

Baba þimdi ben büyüdüm
Þu kýsa yýllar içinde
Yokluðun beni korkusuz
Koca yürekli bir insan olmamý saðladý
Olmak zorundaydým ezilmemek için
Sana layýk senin gibi cesur olmalýydým
Kimseye boyun eðmemeyi
Biat etmemeyi sen öðretmiþtin bana
Kimseye boyun eðmemeliydim
Eðmedim Baba

Çünkü daha önce sen varken
Ömür boyu sürecek
Seni koruyucum olarak bilirdim
Deðil bir Baba çocuðunu býrakýp gitmez derdim
Tüm Babalarý hep ölümsüz sanýyordum
Ölüm ayýrdý bizi þimdi nerelerdesin Baba’m
Ölümün gerçekliðini sen gidince öðrendim
Ýþte sonsuz bir alemdesin
Oralara gidenler gelmiyor geri
Gelmedin gelmiyorsun tam yirmi iki uzun yýl oldu
Sensiz bir hayatta hayallerinle yaþýyorum
Seni aramaya çalýþsam da bulmam mümkün deðil
Yoksun iþte

Kaç mevsim oldu kaç mevsimlerde geçecek bilinmez
Ýþte sensiz böyle þiirler yazarak hayallerinle yaþayacaðým
Yokluðun yüreðimde sönmeyen bir köz Baba’m
Çaðýrdýðýmda yanýma gelmiyorsun
Yoksun yanýmda Baba’m
Rüyalardan uyandým
Yaþadýðým her þeyin
Gerçek olduðunu anladým Baba’m

Yýllar yýlý kovaladý
Sensiz yýlara yýllar eklendi
Ben büyüdüm
Elini üzerimden çekip gittikten sonra
Çok tecrübeler yaþadým
Düþüp kalkmasýný öðrendim
Korkmamayý, Aðlamamayý
Acýmamayý öðrendim
Yüreðim katýlaþtý
Ama yine de yüreðimdeki
Merhamet ve sevgi çiçekleri solmadý

Hayatýn kýsa bir zaman diliminden ibaret olduðunu
Kýsa bir ömre acýsýyla tatlýsýyla
Her þeyin sýðdýðýný ve yaþandýðýný
Zorluklarý kolaylýklarý düþe kalka hayatý
Gerçek bir hayat hikayesiyle beraber yaþamayý
Ýþte böyle sonunda
Oðlun Vasýf’da Öðrendi Baba
Her bir insanýn bu dünyadan göçeceðini
Babalarýnda evlatlarýný býrakýp gidebileceðini
Nihayetinde bende öðrendim Baba’m

VASIF TEMEL ÇOBANOÐLU
13.10.2016 PERÞEMBE

Sosyal Medyada Paylaşın: