BİR VAKİT SON BAHAR

VAKÝT SON BAHAR
Ne yana dönsem batýyor geceler,
Ya uykularý çalýyor hýrsýzlar,
Ya da baþka þeyleri…
Aðaçlar dallarýný kaybediyor
Dallar yapraklarýný,
Herkes bir þeylerini kaybetti sýra bana da geldi….
Þimdi gözlük camlarým buðulu,
Papatya kaderine razý,
Alaz yemiþ topraklar rüzgârdan,
Bu neyin vedasý?
Çatýlar karlarý bekler,
Bacalar dumanlarý….
Kimse görmez camlarýndan neden aðladýðýný….
Artýk herkes aðlýyor biliyor musun?
Mutluluk o kadar kolay gelmiyor,
Ya yolda gelirken yýrtýlýyor,
Ya da insanlar mutlu olmayý bilmiyor….
Düþüp mutlaka ayaðýn acýlara takýlýyor…

Kimse silmesin gözlük camlarýný,
Ki aðladýðýnda ýslansýn topraklar.
Kendin sil buharlarýný,
Yüksekten yürüyor sanmasýn bakýþlar.
Aþkta gururun var.
Bende ki mevsimin adý da Sonbahar……
Eylül koþup gelsin …
Ekim peþinden sürüklensin,
Ayrýlýk her mevsimde var…
Hep suçlu arar bu insan,
Halbuki bu mevsimin ne suçu var?

Ayrýlýk her mevsimde var,
Anla ki vakit son bahar...
Þiirimi seslendiren Deniz Pýnar’a çok teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın: