İNTİHAR

Çöllerin koynuna, beni düþürdün.
Bir Mecnûn’um artýk, senin kapýnda.
Bir baþka biriyle, neden gülüþtün?
Evet horlanmayým, ceset aðzýnda.

Þimdi soðuk bir el, gelir kalbime.
Hemen sýðýnýrým, o an rabbime.
Mahþer günü sýra, gelse dilime.
Dur ahýmý tutma, býrak konuþsun.

Cehennem giydirdin, kendi boynuna.
Ne istedin benden, Allah aþkýna?
Koþma yeminlere; nankör, boþuna.
Hayatýmýn dili, senle vuruþsun.

Yuh insanlýðýna, sende yok yürek.
Bu alçaklýðýna kim yetiþecek?
Günahlarýn birikti, yanman gerek.
Rabbim lütfen býrak, kalbi tutuþsun.

Ben sana inandým, þahit geceler.
Neden söyle neden dilin heceler?
Artýk hangi erkek, seni sevdim der?
Sen þimdi indiðim, bomboþ yokuþsun.

Vaktimi harcatmam, ben bu davayla.
Kendimi kandýrtmam, hiç bir sevdayla.
Sakýn kelâm etme, sus hoþçakayla.
Kelâmý selâmý, sen öldürmüþsün.

Kalem diyor tövbe, bir daha yazmam.
Kendi onurumu, sende okutmam.
Gönül bahçesinde, nur olsan durmam.
Servan’ýn gözünde, yaþla solmuþsun.

| Þiir : Servan Erdinç
Sosyal Medyada Paylaşın: