ADSIZ

Fecri baþtan baþa dolaþýp ortadan bire bölmek,
Doðup senle yeniden, yeniden senle ölmek.
Nameler illegal, nameler akþamlarý mumyalýyor.
Akþamlar kara bir bulut gibi daðýlýyor.
Gözlerime bir tanrýnýn sureti deðiyor.
Alaca bir karanlýða büründü bütün alem.
Gözyaþý ile kutsuyordu topraðýný alemin bulutlar.
Çýlgýn bir serenatla geçmiþ buradan sonbahar.
Önümde bir mezar vardý, kaðýttan taþý.
Feleði taþýyormuþ gibi sýrtlanmýþ bir baþý.
O mezar ki topraðý karanfillerle karýþtýrýlmýþtý.
Þeytan ve melek o mezar baþýnda barýþtýrýlmýþtý.
Topraðýn kokusu sonsuzluk suretinde sarhoþ etmiþti.
Ve artýk ellerim mezarý kazmaya hüküm giymiþti.
Kazdýkça, ruhumun tam orta yerinde bir çýðlýk,
Gönlümün bu denizlerinde hüküm sürmüþtü sýðlýk.
Kazdýkça, çoðalýyor gibi topraðý daha derinden hissediyorum.
Kazdýkça, yaðmur damlýyor alnýma, yükseliyorum.
Nefes alýyorum, gözlerim gaybý selamlýyor uyanýyorum.
Anlýyorum ki ilk kez uyanýyorum gerçek bir uyanýþ.
Kendini bulduruyor gibi bu evrede kendinden kaçýþ.
Vakur bir serenatla kendimden içre, bir esrime hali,
Kazdým sanýyorum, bulduk dibini elim bir þeye deðiyor.
O nasýl bir þeydir ki bedenimi önünde eðiyor?
Eðilen ben miyim, bedenime diz çöktüren ben mi,
Habersizce ruhumu bedenimden söktüren ben mi?
Ruh mu oda ne, mezarýmdaki ruh mu, ruhum mu?
Karþýmda duran ben miyim, karanfiller içinde boðulan ben mi?!
Ýlk defa uyanan ben miyim, kendi mezarýmýn baþýnda diz çöken!
Takas etmem mi gerekiyor bilmiyorum.
Ne hastalýklý bir ruh hali, ne ölü bir beden!
Elimi tutuyorum, ruhumun geldiði yere kývrýlýyorum.
Gömülüyorum, öldürülüyorum, ölüyoruz.
Uyanýyorum, bu nasýl bir uyanýþ!
Sosyal Medyada Paylaşın: