Adamlar; bir araya gelirlerdi cumadan cumaya da olsa çobanlar ziyan olduðunda; muhtar odasýnda çoban “-ben yedirttim sulf olalým” derse ne âlâ “-emme gabahat altýn göynek de olsa kimse keymek isdemez” derler ya! “görmedim”, “duymadým”, “bilmeyon” “ben ordan geþmedim” “ben yedirmedim” inkar üsdüne inkar gelinçe barabar heyet keþfe gider ziyan olan tarlaya”
“ziyan helbet birinin” “-Mýhdar Gara Amat kusturmak uçu(n) boðazýný sýkarmýþ geçinin” hâlâ anlamýþ deðilim; ekin alinin, velinin. elbette ziyan çobanýn tekinin
muhtara ne oluyor, kestiði ceza ona mý kalýyor, böyleyse, zarar görenin bundan ne kârý var deðilse ne iþe yarar iki bekçi bir muhtar koca köylü hak verir ne umar..
Bel’i Tokmacýklýlar, Çataldepeyi; Eyuplarlý, Gövcelli, Celeptaþlý çobanlar basar öðrek sürüsü yer-içer Çayýrda Zýngýldakdaki tokatta yatar bücüklü saðmal inekler sabah iner akþam çýkar zavallý hayvanlar
günah valla billa koca köyün sýðýrýna insanlar gidip de saðsalar ya.. yol boyu konuþa-konuþa inseler çýksalar ya..
DÝPNOT
saðmal : saðýlýr inek öðrek: at sürüsü tokat: etrafý derin çukur veya tümsekle çevrili büyükbaþ hayvan aðýlý
Resim için Sn Gül Özkan’a teþekkürler
Çalý/ 1851
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.