bu zayýf ihtimaller sonucu
duvarda bir tablonun artýk hiç olmayacaðýný düþünüyorum
virüsler çerçeve etrafýnda beni buluyor
özlem çekip gitsin
seviyorum neden söylememeyi
kendi ölümümü çýkarýp gömleðimin cebinden
yakasýnda ýhlamur çiçeði
bu sene de bir günlüðüne köylü olduk
tabloya siktir çeken boyayla mutluyduk
alçý ve çivi
ne kadar amaçsýz sývýyoruz, ellerimiz mal a
topraða oturup bir daha kalkmasaydýk
tam ortandan öpecektim seni
yarýda kaldý
her þey tam yarýda
isyan kýrýntýlarla beraber balkondan aþaðý serpilsin
yok olmanýn da bir yöntemi þu varoluþ bahanesi
olmalýsýn bir kenarýnda üçgenin, fermuarý kapa
yakalanmadan ve yanýtlamadan çýk kapýnýn arkasýndan
buradayým, ben burada, terliklerim kapý önünde
yanýt ver ya da verme, seni allah’a emanet ediyor..
býçaðý uzatýyorum parmaklarýnýn ilgili aralýðýna
kes kavuþmayý
sevmiyorum, hayýr sevmiyorum
yalnýzca önden bir þey
önden zayýf bir ihtimal
kapýyorum aðzýmý
sanki soyunup yataða girecek birazdan ay
hepimiz siyah giyinip
yas tutmadýðýmýzý iddia ediyoruz
duvar yola kadar çýksa
naneye limon söz verirdi, ayrýlmayalým
ancak içinde kaç çocuk ceseti çýkartýrlar
aný aðýzlý geçmiþin
çoktan kardeþiz memnuniyetine
hazýrým
söz vermemek güzeldir her zaman bir taþý
denize fýrlamayacaðýna
tane tane altýmdan çýkýp
üzerimde göðe tutunup piþireceðiz
hayata yakýþmayan dudaklarýný
duvar da siktir çeksin
halý her zaman kollamýþtýr götünü zamanýn
nasýl bahtiyarýz þimdi anlatamam
nasýl da güçlü
kutsal bir meme gibi aðzýmýzý yasladýðýmýz yer
bir ev ve taksi
söyleneyecek bir mucize býrakmadýn sýradan günlerden
gözlerinle büyürken sýfat olan dünya
þimdi þeytanýn eteðinde çamur
sevgili bir dil için salon da serbest sigara
ellerim de tam orada, kanepe arkasýnda
kalp yok, köy yok, tablo yok
beynimin içine pipet- resmini taþýr çöp kovasýna
dahasý böyle delirmiþti insan
emin deðilim ama af dilenebilseydi su
bir daha yaratýrdý tabloyu