SÜRMELİ GÖZLER
Cemreler düþünce kara topraða
Cansuyu iniyor gökten yapraða
Bahar gelivermiþ karþýki daða
Aþkýn yüreðimi yakar sürmelim
Karanlýk kaybolur þafak atýnca
Kýzýllaþýr gökler güneþ batýnca
Bizim köyde bir çift horoz ötünce
Hayalin düþüme akar sürmelim
Sesin uzaklardan ne de hoþ gelir
Senden uzak günler bana boþ gelir
Ýçmesem de gönlüm hep sarhoþ gelir
Bir yabancý gibi bakar sürmelim
Evinin önünde yoncalar biter
Sabah tez vakitte ocaðýn tüter
Bülbül yuvasýnda baykuþlar öter
Göðünde þimþekler çakar sürmelim
Sevda otaðýnda meclis kurulur
Usanýr nazýndan kalbim yorulur
Gün gelir aþklardan hesap sorulur
Kalmaz sende o gün vakar sürmelim
Tabipler yarama bulamaz çare
Uzar gider yollar, götürmez yâre
Hanemiz tarumar, kalp pare pare
Ýyiliði baþa kakar sürmelim
Ýnkisar dokunur gönül yarama
Geçit vermez daðlar pembe hülyama
Hürüm deyip maðrur gezerim amma
Gönlüme kelepçe takar sürmelim
Zakkum aðacýnda gonca ararsýn
Gece gün demeden hayal kurarsýn
Seni seven kalbi, niçin kýrarsýn?
Var mý senden daha sakar sürmelim?
Çekerek Suyu’ndan içen mest olur
Yozgat bu âleme her dem dost olur
Ýnsanoðlu sýrdaþ, hayvan post olur
Akarsu bendini yýkar sürmelim
Sýralanýr dizi dizi Akdaðlar
Gülþenler kurursa bozulur baðlar
Keklicek Daðý’nda bir garip aðlar
Fazla nazdan âþýk býkar sürmelim
M.NÝHAT MALKOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.