’YAR DEDÝM GARDAÞ’
Yiðitler ölürken susmak olur mu?
Bu vatan bizimdir dur dedim gardaþ.
Þehitlerin ahý yerde kalýr mý?
Elini masaya vur dedim gardaþ.
Þehadete giden yolun öncesi
On beþ temmuz idi cuma gecesi
Kanatlandý sonu cennet bahçesi
Ömer’in halini sor dedim gardaþ.
Anne baba çocuk, demeden koþan
Hak ile dolupta, imanla coþan.
Öyle bir nesil ki þerle savaþan
Zalimi topraða kar dedim gardaþ.
Karþýdan yükselir kapkara duman
Bir feryat duyunca titrer asuman.
Düþmanýn gün gelir dilerse aman
Kanayan yarayý sar dedim gardaþ.
Kök saldý cihana çýnarýn dalý
Deðmesin gözüne dikenli çalý
Mevla’ya götürür iman sandalý
Melanetin yolu dar dedim gardaþ
Hu sesiyle aþk köþküne gelinir
Ýlim irfan birbirine bulanýr.
Türkü olur dilden dile dolanýr
Bin yýllýk destaný var dedim gardaþ.
Bayraðým layýktýr methi senaya
Kalleþi giremez bu arenaya.
Seslendim sessizce toprak anaya
Burasý vatandýr yar dedim gardaþ.
Bin yýllýk destaný var dedim gardaþ.
27 Eylül 2016
Rasim YILMAZ