RAHMETİNLE YIKA BENİ...

Ýffetli sevdalarýn zakkum telaþlarý var,
Esrikli aþklarýn kýsacýk ömrü.
Teðet geçerken evrene,
Soyut acýlarýn aklý yitik demleri,
Hicaba yüklediði sýrlarý var meleklerin.

Dünden kaçarken yakalanmak hasrete,
Rükû eden Ýlahi Aþkýn pervazýnda
Notasý kayýp bir ezgi:
Perde perde yükselen umudun nefesi.
Satýlmýþ bir ruhsa sýradanlýk,
Yanýk bir sevdaysa meftun günceye yýðýlý,
Nefes nefese tokalaþtýðým kaderin vicdanda
Açtýðý o ýsýrýk.

Gömülü nöbetler ki çýkmaz yarýna,
Soluk resimler ki biçtiðim endamda kýnalý
Yüreðin anlýk esefi
Yine de yudumlamak mihrabý.
Konuþlu ziyaretlerin bir sonraki güzergâhý:
Yorgun, bitkin cemallerden süzülen ýþýk,
Tefsirini hatmettiðim o kýyamda,
Gönül erbabým serkeþ bir aþka düþmüþken yolum
Ve düþmüþken gözlerden
Hem de aslýna sirayet eyleyen aksime
Söylenirken aksak bir lehçe ile…

Buhranlar, satýlmýþ vicdanlar;
Yüreðin eksenine yýðdýðým meþakkatli gölgeler kadar
Pervasýz olsam keþke.
Sýrra kadem basan ey vefa:
Sür-git rotamýn aðýr aksak o tok sesi:
Hadi, git dercesine
Cereyan eden bir bukle huzurdan nasiplensem de
Kurda kuþa yem olmadan mabedim
Mahrem kýyýlarda boðulsam keþke.

Boyunduruðuna girdiðim hangi hükümse,
Yeknesak rükûlarýn vücut bulduðu
Salkým saçak benliðim:
Bu, son olmalý demeden de öte,
Sýrtýný sývazladýðým palazlanmamýþ düþlerim.

Düþe kalka mý büyümeliydin oysa sen çocuk,
Demenin vebali bil ki sadece boynuma,
Ýstiflediklerimden ne düþerse payýna:
Ýþte zaruri bir reçete;
Hem kim bilebilir ki ölümün sevici nüktesinde
Son bir dilek tutmadýðýmý?

Irak olduðum ne çok gönül,
Ne çok fýsýltý ruhbanlarýn gýyabýnda
Dökülürken name name,
En bet tonda yaðsa da yaðmur:
Olmaz mý bir hikmeti hüsranýn?
Kerelerce ölmeyi ben dilemedim oysa.

Köhne bir hayat,
Köhne bir mezardan çok öte
Beyaz gölgelerin mahareti.
Marazi bir aþktan kala kala
Nidalarla yýkanmýþsam musallat taþýnda.
Korunaðým, sevdam, hükümraným:
Gözümde son damla yaþ kalana kadar
Rahmetinle yýka beni.

Sosyal Medyada Paylaşın: