Bir býçak saplanmýþtý, nasýl olduysa baðrýma. Yarýlmýþtý yüreðim, ortasýndan. Sýzým, sýzým sýzladý sonra, her yerlerim. Dizilmiþti boncuk, bocuk terler dökerken kelimeler boðazýma.
Konuþamýyordum. Lal olmuþtu dilim, içimdeki korkudan. Dizlerim çalýþan, on altý silindir bir arabanýn pistonu gibiydi. Ve! Terler boþalýyordu, korku dolu baþýmdan.
Bakakalmýþtým. Etrafýna kan kusturan, ateþ saçan sözlere. Kayboldum karanlýklarýn içinde, kin ve nefret üzerime sýçramadan Uzaklaþtým. Ve! Ýzbe köþelerde, gecenin ayazý iþlemiþti iliklerime.
Sonra dolunay yol gösterdi Gecenin ayazýnda bir þefkatin kucaðýnda bulmuþtum kendimi Dedi bir çift göz kapýdan, bekleme haydi gir içeri Ve! O dost bir tas çorba getirdi ýsýtmýþtý, korkudan titreyen yüreðimi.
O gece ben! Kader dedim baþýma gelene. En olmadýk bir zamanýmda küsmüþtüm hayata. Ve! Sineme çektim, en olmadýk zamanda yediðim silleyi f Hala þaþarým baþýma gelene.
16 Eylül 2016 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.