Ömrümün son deminde, niçin çýktýn karþýma Yüzlerim mevsim gibi, dönsen’ de bir baksana. Sevemem ben kimseyi, mevsim artýk son bahar Yüzlerim mevsim gibi, dönsen’ de bir baksana.
Hüzünlü bir baharýn, sonundayken þimdi ben Olur’ mu hiç yar sevmek hazan vakti gelmiþken Sevemem hiç kimseyi, sevsen’ de sen gönülden Yüzlerim mevsim gibi, dönsen’ de bir baksana.
Bende hiç neþe yokken þu son bahar gününde Sevemem ben kimseyi, gözüm yoktur kimsede Ömrümün son deminde þu son bahar gününde Yüzlerim mevsim gibi, dönsen’ de bir baksana.
Gönlüme hazan gelmiþ tükenirken þu ömrüm Bu hazan yüzünden ben, istesem’ de gülemem Yalvarsan yakarsan’ da ben gönlümü veremem Yüzlerim mevsim gibi, dönsen’ de bir baksana.
09 Eylül 16 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.