Hep Birlikte El Ele

Nefsimizden kini çekmemiz gerek,
Gönüllere sevgi ekmemiz gerek,
Kardeþçe hislerle bakmamýz gerek;
Bir olursak yýkmaz bizi zelzele,
Yaþayalým hep birlikte el ele.

At sýrtýnda nice kýtalar gezdik,
Hoþgörüyü cihana yayan bizdik,
Dayanýþma ile destanlar yazdýk;
Kenetlenmez isek çýkar velvele,
Yaþayalým hep birlikte el ele.

Türk, Kürt, Arap, Çerkez, Laz, farkýmýz yok,
Vatan bir, bayrak bir, tefrikamýz yok,
Gidecek baþka yer, topraðýmýz yok;
Bu yurt, bizlere emanet son kale,
Yaþayalým hep birlikte el ele.

Tasada üzüldük, sevinçte güldük,
Ekmeði paylaþtýk, ikiye böldük,
Farklý fikirleri zenginlik bildik;
Bir gergefte iþlenmiþiz dantele,
Yaþayalým hep birlikte el ele.

Fitne çok, aman ye’se düþmeyelim,
Gaflete dalýp, hattý aþmayalým,
Zulmedip kuyumuzu deþmeyelim!
Sonra ayýrýrlar kýsým parsele,
Yaþayalým hep birlikte el ele.

Yurdumuz cennettir, candýr bize can,
Artýk akmasýn gözyaþý ile kan,
Sað-sol, Alevi-Sünni ayýrmadan;
Ele güne karþý olalým hâle,
Yaþayalým hep birlikte el ele.

Þimdi þahlanýp dirilme anýdýr,
Kýrgýnlýklarýn dürülme anýdýr,
Dostça sýmsýký sarýlma anýdýr;
Türküler, zýlgýtlar dökülsün dile,
Yaþayalým hep birlikte el ele.

Yolcusuyuz üç-beþ günlük âlemin,
Huzur varken, gereði yok elemin,
Ayný ülkü için etmeli yemin;
Var mý memleketten mühim mesele?
Yaþayalým hep birlikte el ele.

Muhittin Alaca


Sosyal Medyada Paylaşın: