Geçen günlerden yarýnlarýma sürülüyorum, her nefesim sonsuz bir sürgünün alýnteri.. Hayatýn kurduðu mahkemelerde sanýk kürsüsünden kalkamýyorum. Bitmeyen bir savunmanýn içerisinde debelenmekteyim.
Görünmez hüzünlerden kelepçeler sýkýyor bileklerimi, boðazýmda düðümlenen keþkeler nefeslerime geçit vermiyor. Ne zaman kollarýmý çekiþtirse hayat "itirazým var!" diye baðýrmak istiyorum.
Beynimin duvarlarýnda yankýlanýyor inen tokmak sesi ve gür bir sesle "gereði düþünüldü" diyor hayat.