parmak uçlarým deðil yüzüm deðmeliydi ýþýða daha çabuk büyümeliydim sýrtýmda hayatýn sayýsýz kýrbaç izleri ben hala ruhumu ehlileþtiremedim
mutluluða borçlu herkes herkes kötülüklerden sorumlu büyümenin sancýsý zor insanlar kaldýramýyor her tedâvide umut kanlar içinde masada kalýyor
dün gece yarýnlarýmý dýþarda býraktým bütün masal kitaplarýndan bir bir utandým bir çocuk deðil, milyon çocuk aðlýyor artýk güneþli yarýnlara deðil bir karýþ soðuk topraða sarýlýyor
içimdeki çocuðun yüzü silik bir yaným hep gri, bütün renkler eksik
göce nöbetine çýkmýþ kuþlara haber saldým acilen bana umudu bulsunlar söz veriyorum sessiz kalacaðým yalnýz uçan ateþböceklerine söyleyin korkmasýnlar yeryüzüne inip tek tek saçlarýma konsunlar..
✒T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Apsara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.