Güz gülleri gibiyim gittin gideli, Tomurcuklar hep sarýya açýyor. Bu yara kapanmaz epeyce belli, Adýn bile bana hep acýlar saçýyor.
Bu acýlar artýk bende son bulsun, Ýstersen Kerem’in kucaðýnda yat. Ýhanet sancýlarý gönlüne dolsun, Benden aldýklarýný kör kuyuya at.
Ne yaptýnsa yýllara hesabýný ver, Ben nasýlsa ölümü bekleyeceðim. Kýrdýðýn kalpleri sende önüne ser, Cehennem listemede ekleyeceðim.
Günler çabuk geçti güz bile geldi, O sýcak günleri hiç boþuna arama. Bana bu acýlarý veren sanki bir eldi, Artýk ecel çaredir benim bu yarama.
Sosyal Medyada Paylaşın:
dosmehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.