Vurgun yemezdik, felç kalmazdý kelimelerimiz aðýr aksak dökülmezdi titrek dudaklarýmýzdan. Fýrtýnaya tutunan kökler gibi güçlü bir kalple tutunsaydýn sevgiye, Biz’i tamamlardýk. Böyle sýzlamazdýk, açýk bir yaraya temas eden ayaz gibi acýtmazdýk canýmýzý… Ýnansaydýn þiirlenirdi yüreðin… Pasý, tozu silinirdi hayata baktýðýn aynanýn. Omuzlarýna yaslanýrdý aðýrlýðý yüreðimin. Baþka bir aydýnlýkla doðardý güneþ ve parlardý geceyle seviþen yýldýzlar.