BİR KUŞ OLSAYDIM

Bir kuþ olsaydým eðer,
Korkar mýydým tünediðim dalýn kopmasýndan birader;
Ýki kanat çýrpar yükselirdim maviye..
Kuþ beyinli olsaydým bile,
Sýnýr tanýmazdým birader..
Bulurdum kendime bir yer, bir kuþ olsaydým eðer.

Ben bir insaným...üstelik de dünyalý.
Evim dediðim memleketler, ayrý ayrý..
Biri yanýyor çatýr çatýr, bir hiç için;
Biri, sular altýnda kaldý, bilmem ki niçin.

Ben bir insaným, “dünyalý”
Yaratýklarýn içinde en “akýllý”
Kuþlar bilmiyor; ben biliyorum,
En karanlýk gecelerin bile, var bir sabahý..
Biliyorum, þimdi gözlerimi kapayýp beklemenin zamaný.

Ben bir insaným “dünyalý”
Biliyorum kendimi toparlayýp, yeniden baþlamayý..
Çevresine sevgili saygýlý...ýþýða sevdalý,
Güzellikler hayraný..
Þimdi, bir týrtýl gibi kozama çekilip beklemenin zamaný.

Ben bir insaným “dünyalý”
Þimdi yüreðim hasta, yaslý, yaralý..
Bütün evlerim yandý yýkýldý.
Üstelik yakýp yýkanlar dünyalý.

Bir kuþ olsaydým keþke,
Þöyle olaðanüstüsü güçlü...melez bir kuþ.
Veya ninja-kaplumbaða ondan da güçlü.
Ters döndürseydim her þeyi, her þeyi geri.

Yazýk...ben bir insaným “dünyalý”
Þimdi gözlerimi dünyaya kapatmanýn zamaný.
Evimi yýkandan uzak,
Dünyayý yýkan, dünyadan, “dünyalýdan” uzak.
Uzak, her þeyden çok uzak durmanýn zamaný...
Asiye



Sosyal Medyada Paylaşın: