HAYAT

Gündüz düþlerinde,
Dalmýþken hilkatin derinlerine,
Düþüncem fren sesiyle kesildi birdenbire.
Þöför beyin dikkatsizliði ortalýðý karýþtýrdý,
Büyük bir gürültüyle koca direðe tosladý !
Olan direkten baþýna sokak lâmbasý düþen amcaya oldu.
Adem’den þimdiye...
Hayat ne hale geldi böyle,
Adem de bir insandý..
"930" yýl yaþadý.
O zamanýn hayat kavgasý nasýldý ?
Sahi eksoz kokusunun olmadýðý,
Paranýn, borcun olmadýðý,
Ýþsizliðin, açlýðýn olmadýðý zamanlar !!
O zamanlar,
Sýra sýra dükkânlar yoktu,
Çikolata, yemiþ, lôkum yoktu,
Her çeþit meyvenin alâsý,
Sebzenin harika kokulusu, tadý þahanesi vardý
Felsefe yoktu, üniversite yoktu.
Hocaya, doktora gerek yoktu,
"Müzik" çaðlayan sularýn,
Rengârenk tüylü kuþlarýn sesinde olurdu.
"Fon" gözün gördüðü her þeyde,
"Hayat" ölümü henüz tanýmayan bir perde.
Moda yoktu, tarz yoktu..
Kýyafet ??
Ýncir yapraðýna bile gerek yoktu.
Ýklim rahattý.
O zamanlar "hayat" hayattý,
Þimdi hayatýn sadece adý kaldý.
Asiye
23/2/2017
Sosyal Medyada Paylaşın: