ADAM

"Adam" devirler boyu savrulur rüzgârlarda,
Bir çift elâ, bir çift renkli, bir çift sürmeli vs.

Yeniden yeniye, yenilenir durur kendince,
Kýrýlýr, dökülür, yanar, kavrulur, bütün ömrünce.
Yüreði yaralanýr, aklýyla cebelleþir... yorulur.
Bildiðinden de þaþmaz, ilk fýrsatta doðrulur.

Bazen bir not keser kopyalar,
Bazen yüreðinden naðmeler..
Bazen bir nükte ile yüreði tam onikiden mühürler.
Rengârenk güller yollar, ve yeniden günceller.

Aklýndaki halâ, ya saçtýr, ya saçýn rengi..
Aþk türküleri söyler kýrýlmýþ plâk gibi.
Her naðmesi baþka yöne eser;
Kararsýz; coþkulu bir esinti...

Senle ben kuþ olsaydýk, yuvamýz neresiydi?
Ýnsanýz biz, kuþ deðiliz ki..
Kuþ isteseydim eðer, angut olurdu benimki.
Sözlerin çok güzel de, yeri yurdu neresi?

Biz biz olsaydýk, tarihin her hangi bir gününde;
Bir adresimiz olurdu adýmýzýn baþ harfleri üstünde.
Sen sen oldun inatla ve, devekuþu cinsinde.
Ben ben oldum sebatla, sabýr-taþý renginde.

Yeni hayatlar, hayal eden ben deðildim ki,
Eski hayatým olsaydý, yenisini düþünürdüm belki..
Benim bildiðim “tek” hayat var, vazgeçilmezim;
Yoluna baþ koyduðum, her þeyimi verdiðim.

Her hayat örnek bana, yaþamaya ne gerek..
Bugünün aþklarý, dünkünden beþ beter gevrek.
Benden baþka hiç kimse bilmese bile,
Ben biliyorum beklemek en doðrusuydu.

Hayat denilen þey beni teðet geçse de,
Kirlenmemiþ bir sevda kalacak tertemiz yüreðimde.
Kalabalýklar deðil, o saf, o temiz, o en müstesna….
Ayný güfte, ayný naðme, o eski nükte.

Sesim, yüreðim, aklým, hepsi uyum içinde,
Baharým, yazým, kýþým, ayný aþkýn, ayný meþkin peþinde.
Bu yarýþta yalnýz olabilirim, olsun, olurum..
Zafer yolun sonunda, ben buna inanýrým.

Ýmaným da, güvenim de, saðlam ateþten geçti.
Kimseler görmese de, altýnlardan deðerli..
Sessizliðim zaman zaman zor gelse bile,
Yüreðim þarký söyler çýðlýk çýðlýða þiirlerimde.

Gönüller vardýr, çok yakýn gönlümüze,
Hayat kadar gerçek “sevgi” görünmez baðlar bize.
Bir araya gelemeyiz, birimiz gündüz, birimiz gece.
Ayný havayý solumak yeter, bilinse, bilinmese de..

Günün sonunda, o halâ hesap kitap peþinde.
Ne beni gördü, ne bildi yüreðim ne.
Bendeki o yaþanmamýþ sevda ona yabancý,
O, yaþanmýþ sevdalarýný sýfýrladý, elinde bir “hiç” kaldý.
Asiye

Sosyal Medyada Paylaşın: