Komþumuz Müzeyyen gil,
Duvarlarý begonvil...
Evinde bir gün durmaz;
Her yýl gezer hem il, il...
Bahçesi çiçek dolu,
Ortasý Samanyolu...
Hiç de boþ girip çýkmaz;
Hep çiçek eli, kolu...
Avlusu kedi, köpek!
Her gün verir yal, kepek...
Hele yavrularýný;
Elinden düþürmez pek...
Yetmez mi ki Müzeyyen,
Artýk birini beðen...
Evde kalýrsýn sonra;
O kem gururunu yen...
Ah Müzeyyen yok musun?
Sevdalara tok musun?
Gelenin hesabý yok;
Sen her kalbe ok musun?
Antalya-2016/08
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.