** Kanaat Edipte Aza **

Aslýnda..
Yaþamak denirse adýna
Yaþamaktýr...
Bazen aç, bazen karýn tokluðuna

Biraz tuz,biraz biber
Hani o,
Bir lokma ekmek uðruna..

Bu ellerde..

Siyah perdeler çekilipte
Aydýnlýða..
Korkarak ve ürkekçe,
Ýçten içten sessizce aðlamaktýr,çaresizliðe
Hiç umudu olmayan yarýnlara..!
Ve öylece sýðýnmaktýr..
Bu þehrin arka sokaklarýna
Varoþlarýna...!

Ýþte..
Bacasý tütmeyen..
Bu garip fakirhane,
Onlardan sadece birisi
Derme çatma çatýsý,
Naylonla kaplý iki pencere.
Birde yarý açýk,kýrýk dökük kapýsý..

Yaþama dair..
Ne ses var var,ne seda.
Ne bir ýþýk,nede tüten bir baca..!
Halbuki..
Görüyorum,
Gezinen gölgeleri,
Bu metruk evde..
Mutlaka yaþýyor birileri..


Ve iþte..
Günler önce,
Sokaklarda gördüðüm yine o çocuklar
Demek bu barakada kalýyorlar.
Evin önünde..
Yalýn ayak,
Üzerlerinde..
Birtek ince atletle
Buz kesen karlar içinde
Adýna..
Eðer oyun denirse
Koþuþturuyorlar ordan oraya,

Sanki,
Tiyatro var o evde,
Hayatýn en acý gerçeði,
O an oynanýyor sahnede.

Yüreðim yana yana,
Dayanamadým,yanaþtým yanlarýna,
Yakýndan görünce onlarý,
Anlatamam..
O anki duygularýmý..!

Tombul tombuldu,
Kardan kýzarmýþ ayaklarý..
Al aldý yanaklarý..

Ve..
Gözleri ýþýl ýþýldý her birinin..!

Ben,
Aðlanýp,sýzlanacaklarýný beklerken
Onlar bana gülümsediler.
Karþýmda ne eðildiler,nede büküldüler..

Belki de karýnlarýna..
Bugün bir lokma ekmek bile,
Girmemiþti daha...

Onlar..
Aç acýna,yalýn ayak dolaþsalarda
Karda kýþta,sokakta....
Ýnanýn ki..
Çok mutluydular, bu hayatta.

Ben..
Ýlk defa
Kanaat edipte aza,
Mutlu olabilmeyi gördüm,
Yüzlerinden nur akan o çocuklarda..!
Sosyal Medyada Paylaşın: