Artçýl depremler eþliðinde
ayaklandý yine maviliklerinde düþlerim...
Gittin, gideli
Üþüyor gün
gecenin kollarýnda.
Yokluðunun ýslýðý
rüzgârýn nefesinde.
Ayaza bulandý bir yüzü sabahýn,
çekip kapattý perdelerini güneþin.
Köpürüyor, akýyor
bir garip ki, içimin bir köþesi.
Sensizlik kokuyor gönlüm.
Kalmadý eski neþesi.
Ne gökkuþaðý gibi yedi rengim,
ne de mevsimlerin dört çeþit
Sararýp soldum
Sarým, siyaha eþit.
Doldurdum avuçlarýma sensizliði,
yudumluyorum sessizce.
ararken izini,
hayalin asýlýyor yüzüme.
Bulutu aralýyor gözüm
akýtýyor yaþýný
ýslatýyor düþümü.
Yarýlýyor gökkubbe içim,
Koparken fýrtýnam,
Yine yýldýzýn olurum diyen
kahýr yüklü
sesin düþüyor gönlüme.
Hangi söz üþütür ki beni daha.
ya da mülteci düzenim.
Gel,
üþür demezsen karalarýmda yüreðin,
yazarým adýný,
asarým mavilerime seni.
sen olursun artýk,
gökyüzümün deseni.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.