Düþmesin demiþsin daha peþime.
Doðru mu deðil mi bilemiyorum.
Gezmem ardýnda, yeter ki üþüme.
Daha baþka bir þey dilemiyorum.
Gönlüme koymuþum boþ yere yoktan.
Yalvardým yakardým diledim haktan.
Unuttum demiþsin adýný çoktan.
Beynimden ismini silemiyorum.
Tok bilir mi söyle halini açýn.
Niye bu ayrýlýk, bu sözler niçin.
Yetmiyor bir türlü, gönlüme gücüm.
Söyleyecek tek söz bulamýyorum.
Kýrdýn umudumu, yüreðim viran.
Üç günlük yas tutar, halimi gören.
Yok ki senden baþka düþüme giren.
Bir türlü uykumu, bölemiyorum.
Ne yaslanýlacak tek bir dalým var.
Ne koklanýlacak tek bir gülüm var.
Birisi’ ne çýkan tek bir yolum var.
Sýra bekliyorum, ölemiyorum.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.