Bir kýz gördüm ondört onbeþti yaþý.
Seyrettim ardýndan, durana kadar.
Görmedim, gözünde tuttuðu taþý.
Savurup gönlümü vurana kadar.
Anlamadým madem sesime durdu,
Ne dönüp baktý ne yüzümü gördü.
Baðýrýp kýzmadý, ne soru sordu.
Bekleseydi cevap verene kadar.
Sebebsiz deðildi ardýndan bakmam.
Gönlüm kýrýk diye gözyaþý dökmem.
Ses etmem, küsüp de, bir gönül yýkmam.
Birisi gönlümü kýrana kadar.
Diktim gözlerimi nemli gözüne,
Uzun uzun baktým güzel yüzüne,
Ne diyecek, bahanesi, sözü ne ?
Bekledim yaramý sorana kadar.
Diyeceði belli birkaç satýrdý.
Hüzünlendi sözü, lafý bitirdi.
Nemli gözü onu aldý götürdü.
Elini belime sarana kadar.
Dedim, çok hastayým sensin ilacým.
Bekarým, yalnýzým, sana muhtacým.
Bundan böyle hem anamsýn hem bacým,
Evlenip koynuma girene kadar.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.